آشنایم میشوی؟

آشنای گریه های بی ریایم میشوی؟

من تمام درد باران را خودم فهمیده ام ...

مثل باران آشنای بی صدایم میشوی؟

روزگار، این روزگار بی خدا تا زنده است ای غریب آشنا، آشنایی با خدایم میشوی؟

من که شاعر نیستم شکل غزل را میکشم رنگ سبز دلنشین صفحه هایم میشوی؟

ای غریبه با شکوه و دلخوشی همسرای خنده های باصفایم میشوی؟

بوی غربت میدهد این لحظه های بی کسی با تو هستم ای غریبه آشنایم میشوی؟؟؟؟

و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من خودم بودم و یک حس غریب

که به صد عشق و هوس می ارزید

من خودم بودم دستی که صداقت می کاشت

گر چه در حسرت گندم پوسید

من خودم بودم هر پنجره ای

که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود

و خدا می داند بی کسی از ته دلبستگیم پیدا بود

من نه عاشق بودم

و نه دلداده به گیسوی بلند

و نه آلوده به افکار پلید

من به دنبال نگاهی بودم

که مرا از پس دیوانگیم می فهمید

آرزویم این بود

دور اما چه قشنگ

که روم تا در دروازه نور

تا شوم چیره به شفافی صبح

به خودم می گفتم

تا دم پنجره ها راهی نیست

من نمی دانستم

که چه جرمی دارد

دستهایی که تهیست

و چرا بوی تعفن دارد

گل پیری که به گلخانه نرست

روزگاریست غریب

تازگی می گویند

که چه عیبی دارد

که سگی چاق رود لای برنج

من چه خوش بین بودم

همه اش رویا بود

و خدا می داند

سادگی از ته دلبستگیم پیدا بود

میگیرد پاچه دلت را

استاتوس تنهایی
اگه باتری موبایلت خوب شارژ نگه میداره ،
به جای اینکه به جون کارخونه سازنده دعا کنی
یه فکری به حال تنهاییت بکن !

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشه بیشتر تنهاست
چون به هیچکس جز همان آدم فکر نمی کنه !

خودت را در آغوش بگیر و بخــــــــواب !
هیچ کس آشفتگی ات را شانـــــه نخواهد زد !
این جمع پر از تنــــهاییست…

وقتی همه را شبیه او می بینی ؛ عاشق هستی
وقتی که او را شبیه همه می بینی ؛ تنها هستی !

دست به صورتم نزن !
می ترسم بیفتد . . .
نقاب خندانی که بر چهره دارم! و بعد . . .
سیل اشک هایم تو را با خود ببرد . . .
و باز من بمانم و تنهایی . .

دلم خوش نیست
غمگینم
کسی شاید نمیفهمد
کسی شاید نمیداند
کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی
تو میخوانی فقط شعری و زیر لب آهسته میگویی
عجب احساس زیبایی
تو هم شاید نمیدانی …

            آنقدر ضعیفم کرده ای که حتی سرما هم مرا میخورد....

قیامتت را بپا کن...بس است...تو اگر خسته نشده ای ما عجیب خسته ایــــــــــــــــــــــــــم.

قهرمیکنم تا دستانم را محکمتربگیری و محکم داد بزنی بمان...

نه اینکه بگی هر جور که راحتی...

من رفتم،باهات قهرم،دیگه نمیخوام دوست ندارم...

و چقدر دلم میخواد بشنوم:

کجا بچه لوس...

غلط کردی بمیریم مال خودمی مگه میذارم بری...

و نمیدانم چه حکمتی است....همیشه آدمی در اینجور وقتها فقط بجهنم را میشنود.!!!

انسان های بزرگ دو دل دارند.

دلی که درد میکشد وپنهان است...

و

دلی که میخندد وآشکار است...

بی هیچ عطری

آغوشی

نگاهی

یا حتی بوسه ای

تنها دوستت داشتم …

اما حالا اگه دور شی …

چه کنم با اینهمه وابستگی …

دور نشی ها ...

که وقتی سراغش را

میگیرند

شرم دارم بگویم

تنـــــــهــــــایــــــــــــــــــــــــــــم

گذاشت