الهی! گهی به خود نگرم، گویم از من زارتر کیست؟
گهی به تو نگرم، گویم از من بزرگوارتر کیست
الهی! میبینی و میدانی، و برآوردن، میتوانی.
الهی! چون حاضری چه جویم، و چون ناظری چه گویم؟
الهی! تو بساز که دیگران ندانند، و تو نواز که دیگران نتوانند
الهی! چون توانستم، ندانستم، و چون که دانستم، نتوانستم.
الهی! بیزارم از آن طاعتی که مرا به عُجب آرد،
و بنده آن معصیتم که مرا به عذر آورد
الهی! ابوجهل، از کعبه میآید!
و ابراهیم از بتخانه! کار به عنایت بود، باقی بهانه
نظرات شما عزیزان:
|